Muziek: Denis (Blondie), Le Freak (Chic), Ti Amo (Umberto Tozzi), Lust For Life (Iggy Pop), Y.M.C.A. (Village People) en Nutbush City Limits (Ike en Tina Turner).
Op persoonlijk vlak leer ik de eerste allochtone kinderen kennen (3 Turkse meisjes), wanneer ik in de Wereldklas zit. In het vijfde en zesde leerjaar vormen wij de eerste Unicefklassen, een soort wereldoriëntatie avant la lettre. Spelenderwijs leren we over armoede, energie op aarde, rechtvaardigheid enz. Wat ik tot op vandaag doe en ook zo doorgeef aan de volgende generatie is tanden poetsen met een half bekertje water. Als tienjarige mag ik een speech houden voor kinderrechten in de plaatselijke feestzaal. Voorbestemd om voor Unicef te werken, wat ik ook effectief heb gedaan als eerste echte job in de jaren '90. Klinkt serieus en dat was ik ook: een ernstig kind, in mijn boekenwereld verstopt, terwijl mijn broertje en nichtje (White) van het dak sprongen zoals de Kat (zie ook deze post voor meer tvsentiment). Maar ik kon ook goed rolschaatsen, perkhinkelen, dansen en turnen. Don't worry!
1979:
Muziek: One Step Beyond (Madness), Angel Eyes (Roxy Music), I don't like Mondays (Boomtown Rats), Hold the Line (Toto) en Opzij (Herman Van Veen).
Dit zijn liedjes waar ik de teksten van binnen en van buiten ken. Zelfs het Engels en Italiaans dacht ik al machtig te zijn als prille 10-er!
Dit weekend zijn de jaren '70 afgerond in mijn aftelling van 1968 tot 2008. Een voorliefde voor oranje en bruin, ronde motiefjes, beetje Madness en het besef dat de wereld niet oneindig kan blijven draaien als we zo voortdoen en toch nog veel romantiek alla 'Holly Hobby' heb ik ervan overgehouden.
Hop naar de tachtiger jaren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten