De basis voor de rest van mijn leven ligt in die jaren '80: de Milletvestentijd, het materialisme, de Alexandermentaliteit (alles voor mij, niks voor een ander), de epauletten, roze of grijze beenwarmers, wortelpermanent, de tijd van Chariots of Fire, ET, Educating Rita, the Terminator en Back to the Future, Top Gun, Fatal Attraction en Rain Man, de strijd tussen de fans van U2 en Simple Minds. En toen Twix nog gewoon Raider heette. De Arafatsjaals die we op de vredesbetogingen droegen, pins en badges die we overal opspeldden.
Muziek 1981: Japanese Boy (Aneka), Oh La La La (TC Matic), Vienna (Ultravox), Tainted Love (Soft Cell), Sinds een dag of twee (Doe Maar)
Muziek 1982: Heartbreaker (Dionne Warwick), Avalon (Roxy Music), Down Under (Men at Work)--- dat weerklonk vanop de cassetterecorder onder de snelbinder van onze fiets, Sexual Healing (Marvin Gaye), Golden Brown (Stranglers)
Muziek 1983: China Girl (David Bowie), Sweet Dreams (Eurythmics), Holiday (Madonna), 99 luftballons (Nena), Back on the Chain Gang (Pretenders)
De wereld stond intussen niet stil in '81,'82 en '83: Falklandoorlog, aanslag op president Reagan en op de paus, de Egyptische president Sadat wordt effectief vermoord, de anti-rakettenbetogingen, de eerste AIDSgevallen en proefbuisbaby's
Je hebt zo van die jaren in je leven, scharniermomenten, een reuzesprong, een jaar met ups en downs. Dat was 1982 voor mij: het jaar van mijn (sexuele) revolutie, mijn groei (12 cm op één jaar, toen nog in de lengte), van kind naar volwassen vrouw, met alles erop en eraan ;-) Ik leerde mijn eerste lief kennen aan de waterplassen, waar we in de zomer gingen zwemmen en achter de jongens lopen (of was het omgekeerd?), mijn tweede op de eerste dag van het hoger middelbaar en mijn derde (en daar bleef ik maar liefst 5 jaar aan plakken)in de botsauto's op jaarmarktkermis.
Ik verlies mijn onschuld en een stuk van mijn tienertijd aan de enige blonde gast in mijn trofeeënkast. En ik werd coureursvrouwtje avant la lettre, met alles erop en eraan. Of beter gezegd: er niet aan. Uren heb ik op de koers gesleten, limonades gedronken in het supporterscafé en uren hebben we NIET doorgebracht op fuiven, wat een tiener toch hoort te doen... Herinneringen aan die liefdesjaren: verbrande kuit in de tweede graad van de uitlaat van zijn brommer (we stonden te kussen), 'duifkes' eten bij zijn tante, ik las de 'Flair' van zijn moeder als eerste, maar eigenlijk feitelijk heb ik ook veel traantjes gelaten, want hij zag mij niet zo graag als ik hem, peins ik.
Every Breath You Take, Every Move You Make, I'll Be Watching You... dat nummer van The Police is voor mij nog steeds het ultieme stalkerlied, het gevoel van geen stap alleen te kunnen zetten, elke minuut in 't oog gehouden worden, niet kunnen ademen, niet kunnen kiezen. Tot ik het uitmaakte en mijn nieuwe leven begon. Maar dat is voor een volgend hoofdstuk/scharniermoment
Geen opmerkingen:
Een reactie posten