Enkele maanden op een kabinet deden me weer zin krijgen om te gaan studeren en ik deed er een jaartje Leuven bij. Zo was ik van alle culturele markten thuis. De rest deed ik in de praktijk op. KunstenfestivaldesArts, voor en achter de schermen met zoveel mooie herinneringen, niet alleen de culturele, maar ook veel cafébezoek. De Beursschouwburg heeft goed aan ons verdiend!
Na een jaartje Unicef, stond ik mee aan de wieg van de Brusselse regionale tv. De eerste jaren waren het boeiendst. Ik leerde Brussel nog beter kennen en Brussel mij, ook voor en achter de schermen.
Werkuren en vrije tijd liepen in elkaar over. Collega's werden vrienden, vrienden collega's. Ik nam er naast intussen 3/5 job bij de regionale zender en occassioneel, experimenteel ;-) presentatiewerk bij andere zenders, nog een parttime job bij. Mijn kennismaking met de dino's liep natuurlijk over in een jobaanbieding. En ik kreeg er nog nieuwe vrienden-collegaatjes bij.
Vakantie spaarde ik op om verre reizen te maken met nicht, lief van dat moment of vriendin.
Hoogtepunten beleefde ik in Bolivië en Peru (het historische en magische Macchu Picchu, de kleurenpracht van de Salar de Uyuni, de bewoners op de rieten eilandjes van het Titicacameer), de Filippijnen (vooral natuur, onbetreden dorpjes hoog in de bergen), Zuid-Afrika (het boeiende Kaapstad, het Caroofestival, de Big Five in het Krügerpark), Equador (de ongelooflijke pracht van de Galapagoseilanden en de jungleavonturen), Guatemala, Belize en Honduras (vooral voor het gezelschap in ons busje en de vele trappen van Tikal) en met de man van mijn leven Madagascar (de lemuren, de krabben op het strand en op ons bord).
In 1996 had ik de ideale leeftijd (28 jaar), zoals ik me nog altijd in mijn hoofd voel! Nog geen pigmentvlekken, rimpels, verzakkingen of syndroom van Menière (toen nog nooit van gehoord). Toch voelde ik me niet goed in mijn vel. De biologische klok begon te tikken en ik vond de ware maar niet, op het werk stond ik voor mijn gevoel stil, België was geschokt door de affaire Dutroux en wij begroeven een dierbare vriendin op dezelfde dag als Julie en Melissa en opeens stokte mijn leven... The Fugees begeleiden deze minimidlifecrisis.
Ik zocht het voor de vakantie vlakbij huis. Voor de eerste keer in mijn leven logeerde ik twee weken aan zee. Ik kocht er skeelers en een fiets en was even op mezelf met de vragen des levens en goede voornemens. Af en toe nodigde ik vrienden uit om te gaan terrassen en te champieteren. De rust in mijn hoofd keerde weer.
Ik weet het, de muziek van de jaren '90 is tekenend voor mijn jongvolwassenheid. Maar ik citeer nu alleen de grote oogst aan Belgische muziek: The Radio's, Eerste Sneeuw van Jan De Wilde, Deus, Twee Meisjes van Raymond, Noordkaap met Arme Joe, Mama’s Jasje met Zo ver weg, Gorki met Anja en Mia, Zap Mama, Khadja Nin, De Mens, Sensualité van Axelle Red, Novastar, Hooverphonic, Buscemi, en de stem van Blue Blot zwijgt helaas voor altijd.
Straffe films: Basic Instinct - Paul Verhoeven, Schindler's List - Steven Spielberg, The Piano - Jane Campion, Four Weddings and a Funeral - Mike Newell, Pulp Fiction - Quentin Tarantino, Breaking the Waves - Lars von Trier, The English Patient - Anthony Minghella, Trainspotting - Danny Boylen, Festen - Thomas Vinterberg, American Beauty - Sam Mendes, Being John Malkovich - Spike Jonze en
Dancer in the Dark - Lars von Trier
Konden mij krijgen in de jaren '90: Johnny Depp in Edward Scissorhands en Benny and Joon (nog steeds trouwens als hij wil), Luke Perry (uit Beverly Hills 90210), George Clooney (of is dat al in de 21ste eeuw) en dichter bij huis Mauro, Jan Leyers, Koen De Bouw. In de eenentwintigste eeuw ben ik getrouwd, dus zulke ontboezemingen horen niet in de aanloop naar mijn 40ste thuis. Voor de volledigheid vul ik dit lijstje nog aan met Gabriel Rios, die krullebol uit Numb3rs en die donkerharige dokters uit ER. Just for fun uiteraard...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten