Op 22 maart rijd ik nietsvermoedend met de trein
boven metrostation Maalbeek en stap een halte
verder uit om mijn fantastische werkplek te bereiken.
Ik verneem dat er een ramp is gebeurd in Zaventem
en ons geliefde Brussel... We blijven veilig binnen
met enkele klassen leerlingen en onze collega's tot
we in de late namiddag groen licht krijgen om
te carpoolen. Vanuit de veilige cocon de warrige
wereld in. 's Avonds dringen de beelden pas echt
tot me door en ook de ravage waaraan zoveel mensen
zijn ontsnapt (ook ik!) en veel te veel zijn ingebleven.
We sluiten deze week af met een hartenwens van een
schattige jongen en zijn geweldige grootouders.
Daarvoor doen we 't!
Nooit te laat voor decoratie. Ik knutsel met mijn
washitapes en maak een moodboard over
kleurige tijden en Mexicaanse inspiratie.
Kleintjes (blijven klein maar) zien mekaar terug na
40 jaar! In Hasselt dan nog wel, waar kleinste
van links en middelste met staartjes, zich moeten
inhouden om niet in de schoenenshopping te vliegen.
Gelukkig is er een gepast koekje bij de kaffeeklash!
Vriendinnetje F. sluit aan voor een namiddag
gegiechel en geklets, alsof er geen half leven
voorbij is... we zijn nog lang niet uitgepraat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten