Zen middagpauze: tussen misosoep en sushi bijpraten met collega over 'slutspurt' in Kopenhagen, 'laatste soldendagen' in Brussel en andere dingen des levens...
De cuberdons heb ik gisteren gekocht tijdens mijn 'soldenspurtje' in Brussel (ziehier de oplossing van het raadsel Oleandri)
Ik spotte in december al de eerste bloesems. En terwijl ik de minikerstboompjes een plaatsje op het terras wil gunnen, geven de krookjes hun kussen dit jaar al half januari bovengronds. En de tulpen komen ook al piepen...
Lentekriebels: dat is een nieuwe coupe, een fris lenteslaatje op mijn bord en -hoop op- energie met hopen...
Een verse ijzerkruidthee, een damesblad, wat bijpraten, de vaardige knipgrage handen van S., in een stijlvolle omgeving... een nieuw mens word je van zo'n verwenmoment. Ik ben klaar voor de lente, laat maar komen!
Ik raakte helemaal verstrikt in het internet vanmiddag, na een deugddoend Vietnamees lunchke met de madammen van onze dienst en een nog deugddoender wandelingske door het park, terug naar de werkplek. Maar waar was ik weer gebleven? O ja, gewilfd* dus en verloren gesurfd...
PS Wilfen staat in de top10 van de nieuwe woorden van 2007, zie www.woordvanhetjaar2007.be --- andere leuke woorden in die top10 'Bokitoproof' en 'slurptaks'
(*surfen op het internet waarbij men niet meer weet naar welke informatie men oorspronkelijk op zoek was ; gevormd van de Engelstalige afkorting WILF (What was I Looking For)
De boerderij van de (schoon)overgrootouders en hun 7 nazaten op een heerlijke taart en als foto bij de hapjes. Turkse mezze voor de 70 aanwezigen van de familie M.
Een hartelijke formule voor een familiaal weerzien... voor sommigen na 25 jaar, voor de kleinsten en de aanwinsten de eerste kennismaking! We hebben ons geamuseerd xxx
Toen ik vanochtend te voet -met mijn tas vol boodschappen- terug naar de overkant ging, overviel het mij: WATER FOR LIFE. Water is een onontbeerlijk element in mijn leven. Ik drink het graag, ben geen waterrat, maar hou vooral van zwemmen in plassen, rivieren, zee en ik woon dolgraag aan de waterkant. En als enige passagier zat ik mijmerend op het veerbootje.
Mijn grootouders waren binnenschippers en toen ze aan wal gingen wonen, begonnen ze een wasserij. Als kind heb ik me vaak in de wastonnen verstopt. Mijn bompa ging met ons wandelen langs de kade en we leerden toen al over eb en vloed en namen het veerbootje al eens naar de overkant.
Toen Stille Waters ons waterlandschap populair maakte, ging ik als bij toeval terug naar mijn roots. Brussel is fantastisch, maar ik miste het water. We wonen in een oude schippersschool waar de vader van Phara tijdens de Spaanse Burgeroorlog nog is opgevangen. Met de baby in de buggy en later op de fiets, is boodschappen doen aan de overkant van het water een aangename vanzelfsprekendheid. Fietstochtjes op de dijk, langs de fietsbrug en terugkeren met het bootje, vormen een geweldige zomerse ontspanning. En je komt als eens een BV tegen (Tom Lenaerts , een ex-studiegenoot, kent ook de geneugtes van het waterlandschap). Maar ook veel 0nbekende Vlamingen, die het met hun flitsende koerspakjes, luidruchtig commentaar op de overvolle terrasjes en gevaarlijk fietsgedrag verpesten voor de inwoners. Het kabbelende leventje aan het water heeft ook zijn keerzijde...
Bruggen bouwen is iets wat watermensen ook goed kunnen. Ook als het water te diep lijkt! En we gaan mee met onze tijd: een nieuwe brug in flashy moderne stijl en design windmolens. Het leven staat hier niet stil ;-) gelukkig maar!
Toch altijd een beetje mijn angst overwinnen :-( Maar achteraf voel ik me zo opgeruimd, alsof ik zelf een beurt kreeg! Nu nog de binnenkant, groot onderhoud en dan door de controle...
Hopelijk krijg ik over enkele maanden ook een stempel '40+, maar goedgekeurd om zich op de openbare weg te begeven'
Omdat deze blog dinosandmyotherfavouritethings heet, omdat Oleandri haar bezoek hier gisteren geweldig vond, omdat dit het moment is om mijn supercoole werkplek te onthullen...
Ze zijn miljoenen jaren oud, hebben nooit mensen gezien en ik heb er tussen gestaan, toen ze botje per botje uiteen en weer in elkaar gepuzzeld zijn. Dan voel je je wel hééél klein en lijkt alles zo relatief. Misschien wel de laatste echte Belgen!!
Deze komen uit het buitenland. Ze zijn heel braaf, doen niet in huis, geen last mee... Met dank aan T.H., voor de professionele foto's, naast mijn eigen (werk- en privé)impressies.
haal ik nog wat herinneringen op uit de jaren '60 en '70 omdat dat blijkbaar het O JA GEVOEL opwekt... - bloesjes en hemdjes met lange punten - gouden kettinkskes met sterrenbeeld - Citroën met open dak, in de volksmond 'geitjes' genoemd - en het gevoel van vrijheid-blijheid dat daarmee samen ging - behalve als mijn ouders zoveel sigaretten paften dat wij achterin mottig werden
- En nog een serie uit de jaren '60: Kapitein Zeppos . Tussen '64 en '68 droomden kinderen en tieners weg bij de avonturen rond de molen. Gelukkig nog vaak heruitgezonden, want anders zou de volgende generatie dit niet kunnen meeneuriën!
- En nu we toch bezig zijn... Johan en de Alverman is nog zo'n onvervalste Vlaamse serie uit de jaren '60.
Terug naar de 21ste eeuw nu, met programma's als De Pappenheimers, Katarakt en Sara en uit het buitenland Bones, Numb3rs, Dalziel and Pascoe en andere misdaadseries om vanonder mijn fleece dekentje te bekijken. Met een gember/citroen/honingdrankje erbij en mijn buikgriepje zal morgen wel over zijn!
als antwoord op de toch wel redelijke vraag: "Wat wil je op je boterham?" In 't Ollands klinkt het dan: "broodje poep", bij ons is dat gewoon "kaka op mijn boterham". Waar hebben we dat nog gehoord... en vooral... hoe lang is dat wel niet geleden? "Deze duim op deze duim..." (vanaf 1974)
De Hollandse tv, jeugdsentiment, maar wat geweldig is: Alles komt terug!!
En nu moet ik opeens ook denken aan de Fabeltjeskrant (want dieren zijn precies als mensen, met dezelfde mensenwensen en dezelfde mensenstreken), Peppi en Kokki (1973, Toet Toet Boing Boing Peppi en Kokki), Tita Tovenaar (echt waar echt waar echt waar), Beertje Colargol (ook jaren '70 over een beertje dat wil zingen, pure zelfprojectie), De Kat (speelden we na op het dak van de werkplaats, eigenlijk feitelijk net iets té hoog om vanaf te springen), Merlina (al uit de jaren '80 met de parafix, jaja, beu gehoord in 2007, maar de nagel op de kop voor wat de middelbareschoolherinneringen betreft)
De serie begon in 1972, de periode dus dat ik nog niet kon schrijven, maar des te beter meezingen! (in mijn herinneringen zelfs niet slecht)
De 'vuile' versie van het Colargolliedje vierde hoogtij in onze studentenjaren '80!
Ook jaren '70-nostalgie, met -als je het nu bekijkt- niet schitterend verklede kat, een soort vroege Batman. Maar toch: 'Respect'!
Jaja, ik beloof het, hier kan niet anders dan een JAREN 70- nostalgielijstje op volgen...
We zijn vandaag 6 jaar getrouwd, 7 jaar samen, in lief en leed. Op 12 januari 2002 waren we dit aan 't doen op een fijne plaats in Brussel.
En 4 maanden later kwam er iets bij, dat nu het liefst boterhammen met bruine suiker eet. 't Is geen ongelooflijk prematuurtje nee, en ja, dat was allemaal gepland. Alleen haalde de natuur onze seizoenen wat door elkaar. En daarom is ons lentekind dol op winterkost.
We gaan vanavond onze versheidsdatum controleren... bij een etentje. Daarom dragen we allebei onze trouwring nog eens. 't Is toch dé gelegenheid ervoor nietwaar? Staan op juwelen trouwens ook geen versheidsdata?
De lovehandles en andere vleesrollekes na de culinaire uitspattingen van de voorbije dagen/weken wegwerken, solidair in groep, wat rekken en strekken, met behulp van deze marteltuigen. Mmmmpf, aaaah, *zucht*... En dan de welverdiende After Gym, het turntrio van deze week was aangegroeid tot een sextet van gezellig keuvelende madammen. Onderwerpen deze week: de voorbije vakantie en de eerste werkdagen, de aanwinsten en de plannen voor de soldekes, kookblogs en lekker eten én goede voornemens met de agenda erbij om wat CULTUUR in te plannen.
Vandaag hadden we nog een verjaardagsfeestje voor een 10-er
En ook nog een laat nieuwjaarsfeest met de schoonfamilie en nieuw-samengestelde schoonfamilie, dus de 6 jongetjes waren nog eens samen om het feestmaal binnen te spelen en buiten te spelen... Allemaal zeer gezellig en lekker (dank u schoonmama), maar waar was mijn Driekoningentaart dit jaar? Zo'n supertaart vol frangipane, met een boon in of een poppetje waarop je je tanden kan stukbijten. En als je dat vindt, ben je de koning of koningin en mag je zo'n kartonnen kroontje dragen. Awel... ik vind dat leuk en ik heb dat gemist dit jaar!!! Het kan ook zijn dat ik Driekoningenblues heb, omdat dit werkelijk de laatste dag van onze XL kerstvakantie is ;-)
na de middelgrote strooptocht over drempel 30% in Leuven
Ons geluk beproefd, maar helaas... de opbrengst kan de kosten niet dekken ;-))
Zowiezo een aanrader, de Zoff, met als persoonlijk culinair hoogtepunt deze 5e januari, een 'Ciabatta TORO' (mortadella, gorgonzola, amandeltapenade en artichokhartjes allemaal op een ovenwarm overheerlijk broodje). Sorry, het was al op voor het naar het vogeltje kon kijken. Trust me on this!
Met deze reuzenkappers, die we in de vlucht nog op de markt kochten, kon mijn geluk niet meer op.
Wie durft er nog te zeggen dat vrouwen niet rap content zijn?
Bij een glaasje bubbels onze foute kado's geruild en juwelen waar we wilden van af geraken.
De geweldige saunamuts om de haren tegen uitdrogen te beschermen, met bijpassende saunawant, is van hand tot hand gegaan, maar terug in de zak verdwenen. Voor op e-bay...
Ik ben moe maar voldaan huiswaarts gekeerd met een armband en waterproofbadlichtjes, maar ook mijn eigen oorhangers en sjaal heb ik terug meegenomen. Anderen zijn met lege handen naar huis gegaan. Zegt dat dan iets over mijn foute smaak? In elk geval heb ik genoten van mijn sfeervol badje!
Dino's en het museum achter de schermen,ladies' nights, fratsen van een puber, hartverwarmende soepen, boeken, babbels, culturele en andere uitstapjes,jeugdsentiment, mijmeringen, kritische noten, kleur- en andere types, de dingen des levens qua... die ik graag wil delen met fijne mensen op dezelfde golflengte!
Favourite bars & restos
Sex on the Beach, Cosmopolitan On the rocks & with friends
Mamamia over haar zoon:
Hij is meestal wel aan 't lachen en goed gezind, maar hij kan ook een grote mond opzetten...
En zoon over zijn mamamia:
soms is ze zo met mijn kuren bezig, dat ze zichzelf vergeet. Achteraf kan ze er meestal wel mee lachen en hopelijk jullie ook.
We laten jullie meekijken over onze schouders, elk op zijn blog!